‘Przebudzona rodzina – jak wychować wewnętrznie silne, odporne i świadome dzieci’ to tytuł kolejnej książki autorstwa dr Shefali Tsabary. Z kolejnymi jej częściami będziemy zgłębiali filozofię świadomego życia i rodzicielstwa. Pierwsze trzy rozdziały dotyczą zmiany podejścia do rodzicielstwa, roli kultury w wychowaniu dzieci oraz przyczyn impulsywnych reakcji rodziców wobec nich.
1
Zmiana podejścia do rodzicielstwa jest zależna od ego rodzica. Troskliwy rodzic pozostaje w zgodzie ze sobą, odczuwając przy tym wieź z dzieckiem. Nieracjonalny rodzic reaguje automatycznie i bezmyślnie – wyuczone reakcje pojawiają się u niego pod wpływem bodźców. Ukryte emocje można jednak okiełznać, gdy jest się ich świadomym.
Charakterystyczną cechą ego jest lęk. Strach o dziecko jest jednak bezpodstawny, ponieważ wszystkie życiowe sytuacje służą rozwojowi i ekspansji, zarówno rodzica jak i dziecka. Rodzicowi w rozwoju świadomości pomaga dziecko, które zwraca uwagę na jego nieświadome zachowania. (👈 c.d.n.)
Niedojrzałość emocjonalna rodzica przypomina mu o jego własnym dzieciństwie. Doświadczenia z dzieciństwa decydują nawet o tym, jak układa sobie życie. Stąd kluczowym czynnikiem determinującym nasze dorosłe funkcjonowanie jest świadomość rodziców, którzy nas wychowali.
Jednak rodzic może odczuwać bezradność lub irytację i często próbuje odzyskać kontrolę poprzez atakowanie dziecka. Mechanizm ten kryje się pod psychologicznym pojęciem ‘projekcji’, czyli projektowania bólu na drugą osobę tak, aby była ona źródłem cierpienia. W takiej sytuacji właściwym zachowaniem rodzica jest przejrzenie się w dziecku jak w lustrze, aby zobaczyć momenty, w których zachowuje się niedojrzale. Rodzic w stanie podwyższonej świadomości (czy też po prostu uważności) uczy się odróżniać reaktywność ego od swojego spokojnego i zrównoważonego rdzenia. Ignorowanie niedojrzałych zachowań to tracenie okazji do dalszego rozwoju.
Stąd świadome rodzicielstwo skupia się na rodzicach a nie próbach zmiany dziecka. Gdy rodzic stworzy odpowiednie warunki, dziecko zmieni się samo i będzie bardziej świadome. Rodzicielstwo bez impulsywnej reaktywności uczy dziecko tworzyć wokół siebie harmonię, która buduje jego poczucie wartości i pozwala żyć w zgodzie ze sobą.
2
Zadaniem rodzica jest wspieranie naturalnej świadomości dziecka i zapewnianie jej odpowiednich warunków rozwoju. Kiedy źródłem motywacji dla dziecka jest jego wnętrze, rozwija ono samodyscyplinę, potrzebną do osiągnięcia własnych celów.
Rodzic wychowany w kulturze, która kładzie nacisk na działanie, wierzy, że wyznacznikiem sukcesu w życiu jest sprawowanie kontroli i bycie zajętym. Taki rodzic troszczy się o dziecko, nieustannie je instruując. Sam angażuje się w wiele działań a kolejna chwila jest dla niego ważniejsza niż to, co dzieję się obecnie. Do tego samego nakłania dziecko, które ma później problemy z koncentracją i wytrwałością. Zjawisko to jest określane jako ‘konflikt stref czasowych’, w którym rodzic jest zorientowany na przyszłość a dziecko jest naturalnie zanurzone w teraźniejszości.
Dziecko potrzebuje być zauważone, docenione i zaakceptowane. Gdy czuje, że rodzic je widzi oraz że jest dla niego ważne i wartościowe ze względu na to, kim jest a nie na to, co osiąga – zyskuje wiarę w siebie.
3
(👉 rozwińmy myśl…)
Każdy rodzic musi sam odkryć, jakie bodźce wytrącają go z równowagi. Trudno określić uniwersalne zasady. Na pewno powodem negatywnych reakcji NIGDY nie są dzieci, ale przyczyna jest ZAWSZE w rodzicu.
'Nasze dzieci są po prostu sobą [...] wyrażają swój wewnętrzny stan, który nie ma z nami nic wspólnego. [...] czasem nieuchronnie [...] rozpętują w nas burzę ogniową, ale [...] przyczyną takich sytuacji [...] [są] nasze nierozwiązane problemy emocjonalne'.
W rzeczywistości rodzic najczęściej skupia się na zmienianiu dziecka, bezmyślnie powtarzając te same działania i wierząc, że jest to istotą rodzicielstwa. Faktycznie zdoła on zmienić wzorce interakcji z dzieckiem tylko wtedy, gdy zauważy, dlaczego określone sytuacje wywołują w nim negatywne reakcje. Te sytuacje wynikają najczęściej z nierozwiązanych problemów emocjonalnych z dzieciństwa.
Pracę nad świadomym rodzicielstwem należy zacząć od uświadamiania sobie własnych myśli, uczuć, działań i wszystkiego, co wnosimy do życia naszych dzieci z każda kolejną chwilą. Świadomość wymaga przyjęcia podwójnej perspektywy, uwzględniającej zarówno świat wewnętrzny, jak i zewnętrzny, tzn. łączącej ‘robienie’ z mądrością ‘bycia’.
Normy społeczne dyktują nam jak wychować dziecko i jakie powinno się ono stać. Na prawdziwe ‘ja’ naszego dziecka otwieramy się, odrzucając mity związane z rodzicielstwem. Świadomy rodzic wie, że celem jest wychowanie dziecka, które jest pewne swojej wrodzonej wartości, czuje się bezpiecznie w relacji z rodzicem i wyraża siebie w autentyczny sposób.
Czy i Ty chcesz chcesz stać się lepszym rodzicem? Rozważaj z nami o świadomym rodzicielstwie…
W następnym wpisie będzie o mitach na temat wychowania dzieci. Dowiemy się czy istnieją ‘dobre’ i ‘złe’ dzieci, czy kochający rodzic jest zawsze dobrym rodzicem oraz czym dla dziecka jest szczęście.
Zapraszamy! 🙂
